سه شنبه سوم بهمن ۱۳۹۱ - 19:17 - دکتر لیلا مهستی جویباری -
چكيده
زمينه وهدف: بيماري نوروفيبروماتوز يك ناهنجاري مادرزادي است كه با ايجاد عوارض گوناگون باعث زمين گير شدن بيمار مي شود. عمل هاي جراحي متفاوتي براي اين بيماران مطرح شده اند كه هيچكدام قطعي نيستند. اين مطالعه با هدف مشخص نمودن سن، جنس، علايم باليني و ارزيابي روش هاي درماني انجام گرفته در اين بيماران بستري شده انجام شده است.
روش كار: اين بررسي به روش توصيفي مقطعي با مراجعه به پرونده بيماراني كه قبلاً عمل شده بودند انجام گرفت. 45 بيماري كه مبتلا به نوروفيبروماتوز بودند و طي سال هاي 78- 1375 در بخش جراحي بيمارستان فيروز گر و بخش ارتوپدي بيمارستان شفا بستري شده و تحت عمل جراحي قرار گرفته بودند، از نظر علايم باليني و روش هاي درماني مورد بررسي قرار گرفتند. بيماراني كه داراي عوارض مغزي بيماري بودند از مطالعه حذف گرديدند. يافته ها: 55درصد بيماران مورد مطالعه مرد و بقيه زن بودند و اكثر بيماران در دهه دوم زندگي بودند. ناهنجاري هاي اسكلتي در 35 بيمار وجود داشت و 16 نفر از اين بيماران دچار اسكليوز بودند كه شايعترين عارضه بيماري بود. بر حسب مراحل پيشرفت بيماري در دو مورد از بريس Brace استفاده شد كه باعث بهبودي هر دو بيمار شد و در 13 مورد از هارينگتون رود Harringtone Rod استفاده شد كه در سه مورد آنها اسكليوز پيشرفت نمود و با عمل مجدد اتصال مهره ها انجام گرديد. پسودوآرتروز در هشت مورد وجود داشت و در آنها از پيوند استخواني و پليت جهت عمل استفاده شد. در پنج مورد آنها كه پسودآرتروز اندام تحتاني داشته اند اتصال صورت نگرفته بود كه در دو مورد از آنها پيوند پديكوله فيبولا قرار داده وجوش خوردگي به وجود آمده است و در سه مورد ديگر سرانجام قطع پا صورت گرفته بود. دو مورد بدخيمي در اين بيماران وجود داشت كه هر دو مورد فوت نمودند.
نتيجه گيري: در مطالعه حاضر اسكليوز شايع ترين عارضه نوروفيبروماتوز است كه درمراحل اوليه با عمل جراحي بهبود مي يابد ولي پسودوآرتروز اندام تحتاني با عمل جراحي پيوند استخواني و پليت اكثراً بدون بهبودي بوده است. استفاده از پيوند پديكوله فيبولا باعث بهبودي اين عارضه شده است و بهتر است عمل جراحي قبل از پيشرفت ضايعات صورت گيرد.
روش كار: اين بررسي به روش توصيفي مقطعي با مراجعه به پرونده بيماراني كه قبلاً عمل شده بودند انجام گرفت. 45 بيماري كه مبتلا به نوروفيبروماتوز بودند و طي سال هاي 78- 1375 در بخش جراحي بيمارستان فيروز گر و بخش ارتوپدي بيمارستان شفا بستري شده و تحت عمل جراحي قرار گرفته بودند، از نظر علايم باليني و روش هاي درماني مورد بررسي قرار گرفتند. بيماراني كه داراي عوارض مغزي بيماري بودند از مطالعه حذف گرديدند. يافته ها: 55درصد بيماران مورد مطالعه مرد و بقيه زن بودند و اكثر بيماران در دهه دوم زندگي بودند. ناهنجاري هاي اسكلتي در 35 بيمار وجود داشت و 16 نفر از اين بيماران دچار اسكليوز بودند كه شايعترين عارضه بيماري بود. بر حسب مراحل پيشرفت بيماري در دو مورد از بريس Brace استفاده شد كه باعث بهبودي هر دو بيمار شد و در 13 مورد از هارينگتون رود Harringtone Rod استفاده شد كه در سه مورد آنها اسكليوز پيشرفت نمود و با عمل مجدد اتصال مهره ها انجام گرديد. پسودوآرتروز در هشت مورد وجود داشت و در آنها از پيوند استخواني و پليت جهت عمل استفاده شد. در پنج مورد آنها كه پسودآرتروز اندام تحتاني داشته اند اتصال صورت نگرفته بود كه در دو مورد از آنها پيوند پديكوله فيبولا قرار داده وجوش خوردگي به وجود آمده است و در سه مورد ديگر سرانجام قطع پا صورت گرفته بود. دو مورد بدخيمي در اين بيماران وجود داشت كه هر دو مورد فوت نمودند.
نتيجه گيري: در مطالعه حاضر اسكليوز شايع ترين عارضه نوروفيبروماتوز است كه درمراحل اوليه با عمل جراحي بهبود مي يابد ولي پسودوآرتروز اندام تحتاني با عمل جراحي پيوند استخواني و پليت اكثراً بدون بهبودي بوده است. استفاده از پيوند پديكوله فيبولا باعث بهبودي اين عارضه شده است و بهتر است عمل جراحي قبل از پيشرفت ضايعات صورت گيرد.
بسم الله الرحمن الرحیم. یا من اسمه دوا و ذکره شفاء.