شنبه بیست و ششم بهمن ۱۳۹۸ - 7:1 - دکتر لیلامهستی جویباری -
| ای درد دهنده‌ام دوا ده | تاریک مکن جهان، ضیا ده | |||
| نومید همی شود بهر غم | نومید شونده را رجا ده | |||
| شکرش ده، وانگهیش نعمت | صبرش ده، وانگهش بلا ده | |||
| خوی تو خوش است، هم خوشی بخش | کار تو عطاست، هم عطا ده | |||
| این قفل تو کرده‌ی برین دل | بفرست کلید و دلگشا ده | |||
| یاری دگری کجا پسندد | آن را که خدا به دست یارش؟ | |||
| آن را که بخوانده‌ی تو روزی | مسپار بدست روزگارش | |||
| هرچند به زیر کوه غم ماند | اندیشه‌ی تست یار غارش | |||
| راهی بگشا درین بیابان | ماهی بنما درین غبارش | |||
بسم الله الرحمن الرحیم. یا من اسمه دوا و ذکره شفاء.